fot. Monika Kozub, dzięki uprzejmości Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie

Honorata Martin
Zadomowienie

Warszawa, 2015
performance

Honorata Martin „zadomowiła się” na terenie Parku Bródnowskiego w ramach VII rozdziału Parku Rzeźby na Bródnie. Na terenie rzeźby-ogrodu Raj artystka rozbiła duży namiot z folii i drewna, rozwiesiła sznur na pranie, wystawiła stolik i urządziła przestrzeń domową, ale także pracownię malarską na świeżym powietrzu. Jej kilkutygodniowy performance miał eksplorować założenia realizowanego w tym miejscu od 2009 roku „parku społecznego”, którego podstawowym budulcem są relacje międzyludzkie. 

Honorata Martin, Zadomowienie, fot. Monika Kozub, dzięki uprzejmości Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie

 

Część mieszkańców Bródna spędzała z nią czas, odwiedzała, dzieliła się jedzeniem, spożywała wspólne posiłki, rozmawiała. Właśnie ta codzienność i świeżo nawiązane relacje stały się budulcem otwartej sytuacji artystycznej o rozmytych granicach, na której ostateczny kształt wpłynęli współuczestniczący w wydarzeniu.

Honorata Martin, Zadomowienie, fot. Monika Kozub, dzięki uprzejmości Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie

Mimo że artystka spotkała się na miejscu z dużą dozą życzliwości i otwartości, projekt był jednakże krytykowany. Dyskutowano między innymi o zasadności finansowania tego typu tymczasowych działań ze środków publicznych, ich wartości artystycznej, a także etycznej (jakoby w oczach przeciwników artystka odgrywała los osoby bezdomnej). Artystka odniosła się do powyższych kontrowersji w tej rozmowie.

Temporalne działanie pozostawiło po sobie dwa trwałe ślady – wykonaną przez Honoratę Martin płaskorzeźbę Boga Małpy, która została umieszczona w Raju, na miejscu namiotu, a także namalowane na parkowej ścieżce wiersze lokalnego poety Andrzeja Przybysza. 

Honorata Martin, Zadomowienie, fot. Monika Kozub, dzięki uprzejmości Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie